హృదయలేఖిని

లేత నారింజ సందెల క్రేపు కనుల
పడిన తల్లిపాలిండ్ల యాభాసలోన
యాట చేజారి దొరలింపులై గమించు
గోళి వెతుకు బాలుని మనఃకేళిలోన
పిలుపు వెంట స్పందించి తబ్బిబ్బుకాగ
వచ్చు యిల్లాలి వర్తనఫణితి లోన
యేడ్పు వెనువెంబడియె యెకాయెకి పరువిడి
బుడుత జేరు తల్లి యెదచప్పుళ్లలోన

నన్ను వెదకెడు లేఖినీ! క్లిన్నహృదయ!
యేమి వ్రాసిపెట్టితొ నాకయి వికసించి.

మండుటెండలొ, రేయెండ నిండు చలిలొ
పొలముగట్టుల నడయాడి బోది చెంత
గోళ్ల సందుల బంక బిగువుల తొలచు
హాలికుల చెంత ననుజేర్చి హాసమిడెదొ?

తిమిరవల్లీగృహమ్మున దీపము వెలి
గించు ఖద్యోతమును జూచి; కేళి వనము
న తిమిరమయవేళ కొలకువు తరగలను
తేలు వెన్నెల జెరుపు మరాలి జూచి
కలిత లలితాంశుజాల! నన్ తలచుకొనెదొ?

నీదు స్వారస్యసంకల్ప నియతులేవొ?
యేమి వ్రాసిపెట్టెదొ నాకయి వికసించి.

గాలికొదమల చేబూని కాంక్షనెగయు
కలికి పూదుమ్ము యాత్ర సంగతులనన్ని;
తొడిమతెగి మసృణరవళి తోడ నేల
బడిన పండుటాకు నిజానుభవములన్ని;
భర్త వినుకెంపు మునివేళ్లు పడినయంత
వలచి విరియు వారిజ గగుర్పాటులన్ని;
నింగి గుండియ పగిలెననంగ కురియు
వలపు వానకు నిలబడ్డ చెలమలన్ని;

నాకు చూప తర్జని చాపినావొ! కలమ,
మన్మనఃకుధ్ర సంజాత మహిత నదమ!

వ్రేళులంచుల నిన్నంటు వేడ్కలోన
ముజ్జగమ్ముల మరచు యీ మూఢజీవి
నిడుపు యేకాంతములలోన నిండి, తోడు
నిలువ రాగదె, మల్లేఖినీమతల్లి!

* 

(image taken from Google. Published on Facebook. )